Każda trakcja ma jakieś cechy charakterystyczne.
Trakcja elektryczna ma to do siebie, że lokomotywy
elektryczne są uzależnione od napowietrznej sieci
trakcyjnej. Jednym słowem lokomotywy elektryczne są
lokomotywami nieautonomicznymi, tzn. że energię potrzebną
do wykonywania podstawowych czynności muszą czerpać z
sieci i mogą poruszać się tylko po torach
zelektryfikowanych. Lokomotywy spalinowe i parowe mają
własne źródła energii, które są wystarczalne aby
lokomotywa spalinowa lub parowa mogła się poruszać.
Lokomotywy tego typu mogą poruszać się po dowolnym torze
bez dodatkowych urządzeń takich jak sieć trakcyjna.
Pojazdy takie nazywamy pojazdami autonomicznymi.
Lokomotywy elektryczne są bardziej ekonomiczne od
lokomotyw spalinowych i parowych między innymi dlatego,
że można je prawie dwukrotnie przeciążać. Dzięki temu
lokomotywy te znacznie szybciej się rozpędzają i można
je lepiej wykorzystać.
Lokomotywa ma największą siłę pociągową w
momencie rozruchu, która w miarę zwiększania prędkości
maleje. Siła pociągowa w parowozie zależy od położenia
tłoka i nie jest stała - wynosi 0,8 wartości maksymalnej
dla określonych warunków ruchu. W lokomotywie
elektrycznej moment obrotowy silnika jest stały, jednak
siła pociągowa waha się w granicach 10 - 15 % wartości
średniej podczas momentu rozruchowego. Dzięki temu w
momencie rozruchu osi napędne można obciążyć o 10 - 15 %.
Moc lokomotywy elektrycznej jest więc lepiej wykorzystana,
a poza tym nierównomierna praca korbowodu w parowozie źle
wpływa na torowisko. Dużą wadą w spalinowozach i
parowozach jest ciężar martwy, zbiornik z paliwem w
spalinowozie oraz woda, zapasy węgla i drewna w parowozie.
Jednak zarówno paliwo, węgiel, drewno jak i woda są
niezbędne do poruszania się tych pojazdów. Tylko niewielką
część tego ciężaru można wykorzystać.
Przyjmuje się, że lokomotywa elektryczna może zastąpić
nawet kilka parowozów lub spalinowozów. Spowodowane jest
to tym, że od elektrowozu można wymagać wykonania
większej pracy niż od lokomotywy spalinowej czy parowej o
tej samej mocy co elektrowóz. Często do ciągnięcia
ciężkich składów towarowych trzeba wykorzystać dwie lub
trzy lokomotywy spalinowe sprzężone ze sobą szeregowo
(trakcja ukrotniona. Tymczasem wystarczy do tego jedna
lokomotywa elektryczna.
Sprawność każdej lokomotywy określa charakterystyka
trakcyjna, czyli stosunek siły pociągowej do prędkości i
prędkości do obciążenia w normalnych warunkach
eksploatacyjnych oraz moc godzinna i moc ciągła. Jednak
ani charakterystyka trakcyjna, ani moce ciągła i godzinna
nie są wstanie dokładnie określić czy przy zbliżeniu się
do pewnych wartości maksymalnych nie zostanie przekroczona
granica cieplna dla silników trakcyjnych lokomotywy. Są to
więc pewne wskaźniki przydatności eksploatacyjnej
lokomotywy, której nie można jednoznacznie określić na
podstawie jakiś wskaźników.
Moc każdej lokomotywy jest znacznie mniejsza od tej
wytworzonej. Sprawność parowozu jest dużo mniejsza od
sprawności lokomotywy spalinowej, ta z kolei jest mniejsza
od sprawności elektrowozu. Sprawność parowozu w ciągu roku
wyniesie około 3 - 5 %, spalinowozu 21 %, a elektrowozu
18 - 21 % ale największe straty mają miejsce w elektrowni.
Najlepszym sposobem na duże natężenie w ruchu podmiejskim
biorąc pod uwagę względy ekonomiczne jest wprowadzenie
elektrycznych jednostek o niedużej mocy. Przyjmuje się,
że 1 jednostka zastępuje 1,5 parowozu i 13 wagonów typu
podmiejskiego. Dzięki elektryfikacji rośnie również
prędkość handlowa pociągów o 15 - 35%, a także maleje
zapotrzebowanie na węgiel. W parowozie zużywa się dużo
węgla i to wysokiego gatunku, w elektrowniach wystarczy
najgorszy gatunek (miał). Trakcja elektryczna powoduje,
że zapotrzebowanie na personel nie jest duże, związane
jest to z łatwością prowadzenia lokomotyw elektrycznych.
W trakcji parowej zapotrzebowanie na personel rośnie
prawie proporcjonalnie do ilości natężenia przewozów.
Elektryfikacja kolei przyczynia się do rozwoju miast i
poprawia warunki bytowe mieszkańców. Z wyżej wymienionych
zalet można wywnioskować, że trakcja elektryczna przynosi
następujące korzyści:
a) najszybszy masowy przewóz pasażerów w ruchu dalekobieżnym,
b) najszybszy masowy przewóz pasażerów z pracy i do pracy w ruchu podmiejskim,
c) zachowanie higienicznych warunków przejazdu w taborze elektrycznym,
d) doskonałe warunki pracy maszynistów i konduktorów w trakcji elektrycznej.